Obecnie w większości krajów świata obowiązują przepisy dające kobietom niemal nieograniczony dostęp do wszelkich gałęzi zatrudnienia, jednak mimo równolegle obowiązujących praw antydyskryminacyjnych, sytuacja kobiet na rynku pracy jest nieporównanie gorsza od mężczyzn. Kobiety – mimo często wyższego wykształcenia – wykonują prace o niższym statusie, znacznie rzadziej niż mężczyźni prowadzą własne firmy, a za swoją pracę otrzymują mniej pieniędzy, niż pracujący na tych samych stanowiskach mężczyźni.

Większość kobiet skarży się także na utrudniony dostęp do szkoleń i awansów – według ogólnoświatowych statystyk na dziesięciu mężczyzn pracujących na kierowniczych stanowiskach przypada tylko jedna kobieta. W większości światowych firm kobiety spotykają się ze zjawiskiem „szklanego sufitu” czyli z barierami uniemożliwiającymi awans, mimo pozornej jego osiągalności. Aby poprawić tę sytuację niektóre państwa (np. Finlandia, Szwecja, Grecja, Estonia) wprowadziły tzw. systemy kwotowe, które mają na celu zwiększenie udziału kobiet w zarządach firm.

Według wyników międzynarodowych badań opublikowanych przez Rzeczpospolitą, nawet tak postępowy, zdawałoby się, naród jak Amerykanie opowiadają się za bardzo tradycyjnym modelem życia – mężczyzna pracuje na utrzymanie rodziny, kobieta zajmuje się domem i dziećmi. Spośród słynących w świecie ze swego „Kinder, Küche, Kirche” Niemców taki model popiera 23% badanych, a najbardziej chętni do „zamknięcia” swych kobiet w domach są Rosjanie (60%), Czesi (50%), Bułgarzy (44%) i – niestety – Polacy (43%). Najbardziej wyrozumiali w dziedzinie równouprawnienia zawodowego kobiet okazali się Holendrzy i Szwedzi - odpowiednio 12 i 8% badanych w tych krajach uważa, że kobiety nie powinny pracować.